Het is nog donker als ik wakker wordt en zachtjes sluip ik naar beneden om de overige familie leden niet wakker te maken ik smeer wat boterhammen zet een kop koffie en als het nodige in mijn maag zit stap ik in de auto om naar het noorden te rijden. Het is heerlijk rustig op de weg en ben dan ook als eerste op de bestemming. Ik maak mezelf vis klaar en zorg dat ik al mijn aasjes voor die dag bij me heb. En wacht op de restende mede vissers die al snel aan komen scheuren. Met zijn vieren kunnen we op pad gaan. Er wordt even gekeken hoe we het aan gaan pakken en lopen richting het water als er weer een miezer buitje op ons neerdaalt. En dan te bedenken dat ze op de radio zeiden dat het een rustige en droge herfstdag zou worden.
Larsen is de eerste met actie op zijn roze shad. Een snoekje had er wel zin in en is de sjaak. In de schemer wordt deze vis vereeuwigd en daarna weer in zijn element teruggezet. Altijd weer bemoedigend de eerste vis.
Het begint langzaam steeds lichter te worden en al pratend wordt er verder gevist en alle hotspots afgevist met rubber, jerkbaits en andere pluggen. Ik besluit er op een gegeven moment een Rozemeijer Tracker aan te hangen. En bij de tweede worp duikt er een snoekje vol overgave op de Tracker. Voor mij ook de hatelijk nul weggepoetst.
Echter daarna komt er een tegenslag de reel van Herman is kapot en hij moet helaas afhaken. Dit betekend dat ook Andre moet afhaken aangezien hij met Herman mee reed, jammer maar helaas. Ik vis door met Larsen. Als ik een eind voor de kant vast kom te zitten en er niets anders op zit dan mijn laarzen uit te trekken en het water in te stappen. Jeetje wat koud maar aasje en onderlijn wel weer terug. Maar dan neemt ook Larsen afscheid omdat hij moet gaan werken. Wel jammer maar het is niet anders.
De plannen worden bijgesteld en verkas naar een andere locatie. Alwaar ik, in eerste instantie met wat groter kunstaas de snoek aan de schubben wil komen. Maar wat zeiden ze ook weer op de radio een rustige herfstdag. Niet waar ik ben, er steekt een fraaie wind op en het is lastig de baits netjes en over een bepaalde afstand in het water te krijgen. Ik probeer van alles om te kijken wat ik redelijk tegen de wind in krijg. Tijdens het vissen met de Strike ProX-buster krijg ik zowaar een aanbeet die ik kan verzilveren. Zo te zien willen de vissen nu toch inderdaad rustig gevist kunstaas. Want ik draaide deze X-buster langzaam binnen en liet hem regelmatige even stilvallen.
Zo zie je maar weer dat groot aas niet altijd grote vis op de kant brengt. Op naar de volgende en hopen dat ze dan groter zijn. De wind blijft lastig en besluit mede omdat ik last van mijn schouder heb, opgelopen met het klussen vorige weekend, om over te stappen op mijn Good Old Salmo Fatso. En deze vliegt best redelijk door de lucht zonder dat de wind er veel vat op heeft. En jawel de snoek kan het ook waarderen als ik hem rustig door het water binnen draai.
Deze vis pakte de fatso vol overgave in eerste instantie dacht ik grotere vis te haken maar het mocht niet zo zijn. Wel aardig dat 2 passerende andere vissertjes wel even een foto wilde maken. En wanneer deze vis is teruggezet werp ik het stuk nog een keer uit en denk wat rotzooi gehaakt te hebben en draai verder binnen als ik ineens raar binnen zie draaien. Een ultra klein snoekje heeft zich aan mijn fatso gehaakt. Rare beesten die snoeken en wat een grote ogen hebben ze toch.
Als ik op een stuk kom waar ik windje mee heb besluit ik er een 30 cm Real Eel van savageGear aan de spelt te hangen. Ik krijg hierop een aanbeet waarbij de aal bijna uit het water geslingerd wordt maar de vis lost direct. Een grote walm in het water is het enige wat ik van de vis verder mag zien. Even later parkeer ik de aal op de bodem maar weet hem met behulp van mijn kunstaasredder los te trekken. Alleen moet ik een nieuwe stinger maken maar daar kan ik wel mee leven. dan toch maar weer de fato er aan. En jawel evenlater sta ik weer met een kromme hengel en heeft weer een snoekje de fatso weten te bemachtigen. Na wat gespartel in het water en een foto mag ie snel weer terug.
Niet verderop haak ik weer een dergelijk snoekje die helemaal begint te flippen en er echt alles aan doet om niet op de foto hoeft te gaan. En helaas lukt het het deze snoek ook. Na flink wat gespartel, gespring en geduik lost de vis fatso. Mij wel lachend achterlatend. Hier kan ik wel om lachen. Helaas parkeer ik de fatso op de bodem en kan er alleen maar bij door in de tuin van een bewoner die aan het water woont te gaan staan. Dus netjes aangebeld en de man zei gelukkig dat ik wel even in zijn tuin mocht gaan staan. Ik besluit dan ook maar dat het nu wel genoeg is en loop naar de auto om terug te rijden naar huis. Ondanks de omstandigheden toch een leuke dag zo gehad met wat leuke actie en vis wat wil je nog meer.
To be continued......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten